Arturo stara się coś „spłodzić”! Niech pracuje nad tym, czas już wielki by kolejne „sołtysiątką” zjawiło się w naszym gronie .

Warta, bo ona to była nie przekonała mnie do siebie. Zostałem zatwardziałym jeziorowym spławiko-gruntowcem. Zmiana w upodobaniach nastąpiła na pierwszej Gryfinadzie. Polubiłem Odrę a zarazem zrozumiałem (trochę) i poczułem rzekę!!

Perspektywa poznania Narwi, kolejnej rzeki, bardzo mnie ucieszyła. A w tak zacnej kompani to tym większa uciecha!
Po szybkim zakwaterowaniu wypływamy z Arturem na rekonesans. Oldi i Robert już na wodzie. Ustalamy kierunek stwierdzając, że nie płyniemy za nimi. Po nich tylko pusta woda zostaje.
Trolujemy, Artur wspomaga mnie radą i podpowiada co założyć by sprowokować branie. Już za kilka minut będę mu dziękował! Ale nie będę uprzedzał faktów.

Przynęty poszły do wody. Echo pisało, że mamy ok. 2 metry pod kilem. Arturo wspomina Bug i opowiada o jego głębokościach i urokach. Ogólnie sielanka i spokój nic się nie dzieję. Pyrkolimy na małej szybkości i na moment zapominamy że łowimy. Rozmowa pochłonęła nas całkowicie!
I nagle łuuup!
Coś zagryzło na mojej wędce. Przyciąłem jak uczyli! Myślę, pewnie za późno! Ale nie, czuję życie na drugim końcu. Hol nie trwa długo. Na pokładzie melduje się 53cm szczęścia! Wraca do wody i nie będę nadmieniał, „że w bardzo dobrej kondycji”.