Siódma rano. Jak co dzień przemierzam zarośnięty praski brzeg warszawskiej Wisły. Od czasu do czasu rzucam patyk rozszczekanemu i rozbawionemu psu, który mi towarzyszy. Dochodzę do mostu Śląsko-Dąbrowskiego i już widzę tabun wędkarzy-niewędkarzy na betonowej ostrodze.

Zabawę z rybami w wykonaniu tego tłumu obserwuję od ponad miesiąca dwa razy dziennie. Jestem pełen podziwu ich wytrwałości, no bo jaki przeciętny człowiek wytrzyma w taką pogodę na powietrzu przez tyle godzin. Mimo, że panowie stoją niemal ramię w ramię to metody połowu są różne. U jednego leniwie kołysze się spławik, drugi w ogóle go nie ma a jeszcze inny spinninguje pomiędzy spławikami. Przedziwna harmonia łowiących wszelkimi metodami.

No, może prawie wszelkimi, gdyż ci, o których myślałem, że łowią metodą muchową, okazali się spinningistami. Jak na mój gust to trochę za agresywnie prowadzą przynętę w opadzie i często udaje im się wyciągnąć z wody krąpia lub leszcza za brzuch lub ogon. Na szczęście są dobrze przygotowani i nie wypuszczają ich do wody na pewną zgubę, lecz pakują do dużych worków foliowych. Inni nie pozostają w tyle i co chwila, jednocześnie po kilka osób, wyciągają z wody dorodne ryby. Dorodne być muszą, ponieważ z odległości około 100 metrów dokładnie widać ich imponującą wielkość.

Z początku to taka złość we mnie wrzała, że różne głupoty do głowy przychodziły. Jednak od jakiegoś czasu, gdy już na chłodno przemyślałem temat, żal mój skierowany jest w innym kierunku. Już nie patrzę z nadzieją na niebieskie samochody z kogutem jeżdżące nadbrzeżnymi bulwarami, nie liczę, że mój kolejny telefon spowoduje cud, by przyjechała PSR, to wszystko nie ma sensu jeśli zimowisko ryb nie zostanie oznaczone. Niestety, mimo że ZO Mazowieckiego mieści się w Warszawie to panowie w nim zasiadający mają za daleko do wody od swych biurek. Swoją społeczną rolę, obowiązek wobec szeregowych członków i właściciela wody zagubili gdzieś pomiędzy decyzją o obowiązkowej rejestracji połowów a radosną twórczością przy wypełnianiu rubryk wyimaginowanych zarybień.

A swoją drogą to wcale mnie nie dziwi, że nie ma pieniędzy na tablice by oznakować wszystkie zimowiska ryb w rejonie miejskiej Wisły. W końcu utrzymanie i ubezpieczenie samochodu o rejestracji WA ZGPZW też kosztuje.

Obserwator