Rozwody

[samara]

Na nowy rok mam smutny temat. Wywołały go dwa rozwody moich przyjaciół. Obaj to wędkarze od zawsze. Nie palą, nie piją, pracują i dobrze zarabiają. Bardzo zaangażowani i miłujący wędkarstwo całym sercem. Obaj są już dobrze po pięćdziesiątce, ich żony także. Dzieci odchowane, „na swoim”. Można by pomyśleć, że teraz czeka ich spokojne życie, a tu masz żony zażądały rozwodu. Niezależnie od siebie obie panie na pewno się nie znają. W pozwach nie podają przyczyny poza ogólnikowym „rozkład pożycia małżeńskiego”. Niczego nie można zmienić, to już postanowione. Myślę, że ten „rozkład” to właśnie mężowskie zainteresowania. Jak bardzo się zawiodły, jak wiele godzin naczekały, ilu wspólnych niedzielnych spacerów musiały się wyrzec, ilu wymarzonych urlopów w Egipcie zrezygnować to tylko one wiedzą. Wędkarstwo rozdzieliło te pary. Pewnie dotychczas trzymali się razem ze względu na konieczność wychowania dzieci. Dzieci jak pisałem już nie ma z nimi, więc nie ma już niczego co by ich przy sobie zatrzymywało. Wynika z tego, że dla żon nasze wędkarstwo może być przyczyną cichych tragedii?
Moja osobista historia jest trochę inna. Każde wyjście na ryby w moim przypadku to był stres, zdenerwowanie, zawsze musiałem coś wywalczyć oczywiście z bólem serca, bo jakby przeciw rodzinie. Nawet teraz, gdy wszystko jest nieaktualne, kiedy idę na ryby to bardzo się denerwuję, niewiadomo czemu, chyba to odruch Pawłowa. Nie potrafiłem zrezygnować z wędkowania. Nie widziałem też powodu. Dawałem rodzinie wszystko co było potrzeba. A może nie??
PS Oczywiście to ku uwadze młodszych kolegów. Pewnie uznacie, że grubymi nićmi szyte, ale może warto się zastanowić nad tym na nowy rok, tak myślę?

Z gumofilcowym pozdrowieniem
samara

[Robert]

Brawo Samara, świetny temat. Co prawda może niektórym dzisiaj nie będzie w dane głowić się nad tym : , ale to na pewno istotne. Bądźmy dla naszych najbliższych nie tylko wędkarzami.
Nie przegapmy naszego życia czekając na branie : .

[sacha]

Nie wydaje mi się żeby to był jedyny powód,przez wiele lat małżeństwa był czas się przystosować.
Moja pierwsza żona,bardzo dawno temu zabraniała mi wyjść na ryby i faktycznie przez 3 lat na rybach może byłem 4-5x. Później zacząłem się buntować ale to nie był jedyny powód rozstania. Próbowała do porządku przywołać mnie krzykiem czego nie znoszę. Przy jej krzyku ja milczałem co doprowadzało do natężenia konfliktu. A wtedy wychodziłem na spacer co doprowadzało ją do szału :roll: zupełnie nie rozumiem dlaczego :
No i małżeństwo się rozpadło pomimo kilkuletniego dziecka,mój organizm nie toleruje krzyku.
Obecna nie ma nic przeciwko wyjazdom wędkarskim a jak jest to wyjazd 2 czy więcej dniowy i nie śpię w aucie tylko w pensjonacie czy agro bardzo chętnie jedzie ze mną.
Ostatniego lata bez oporów dała się namówić na Norwegię 8) i bardzo ale to bardzo jej się podobało do tego stopnia że gdy w połowie listopada padło hasło "tropiki zimą" (i nie Egipt tylko sporo dalej) czy "Norwegia latem" to nawet niespecjalnie musiała się namyślać a przed świętami BN
wysłałem przedpłatę za wynajęcie domu w Norwegii

[Artgur]

Moja była żona też jezdziła ze mną na ryby i chwaliła to sobie a i tak się rozwiodła ze mną bo niby mało czasu z nią przebywałem. Kobiety to kobiety i nie zrozumiemy ich nigdy. One tak już mają

[Robert]

Nie wiele wniosę do tego wątku, bo od 30 lat wzloty i upadki małżeńskie nie zmieniły mojego statusu w małżeństwie . Jestem w związku z osobą, którą można by nazwać aniołem gdyby nie fakt, iż podjęte próby wędkowania kończą się zwykle na zawieszaniu zestawu w pobliskich zaroślach . Recepty na wspólne przeżycie tylu lat nie posiadam. Czasami boję się, że może nadejść taki dzień, kiedy Gosia powie "mam ciebie dość" :? . Myślę, że mnie kocha i może, dlatego nie chce zrobić mi krzywdy. Wie, że będę bezradny jak dzieciak : i czasami zadaję sobie pytanie ile jeszcze będzie miała do mnie cierpliwości : .

[dzepetto]

Jeśli składając przysięgę nie powtarza się jedynie bezmyślnie słów i jeśli pamięta się o tym, co się przysięgało, to wędkarstwo nie ma nic do rzeczy. Dziś rozwody są wszędzie, a najwięcej tego w serialach, które to baby chłoną jak gąbka. Najprostsze wyjście na nieporozumienia- rozwieść się...Dzieci nieważne, przysięga nieważna, a po pewnym czasie, gdy już nie da się wcisnąć przycisku "reset" i po prostu wrócić do tego co było, następuje opamiętanie i żal, że popełniło się życiowy błąd. Nie ma na to rady, albo jest się istotą myślącą i czującą, albo ... eh, nowy roczek idzie- oby szczęśliwy z tą jedyną przy boku- tego wszystkim życzę.

[krzysztofCz]

Jakoś nie chce mi się wierzyć by jedynym powodem było wędkowanie. To wszystko jest bardziej skomplikowane. Najgorzej dopuścić by problemy się nawarstwiały, nie wyjaśniając ich na bieżąco.

[mario_z]

[Andrzej228]

[Majus]

Moja żonka odpowiedziała mi że jakbym przegiął z tymi rybami to może.Ale nie potrafiła mi sprecyzować co uważa za przegięcie

Dwa lata temu spędziłem nad wodą 100 dni(często z żoną), w tamtym roku sporo mniej ale za to sam (brzydka pogoda i nienajlepsze zdrowie żony).
Z kasą na wędkarstwo nie przeginam a to często powód że żony nie lubią męskich hobby.

Ma ze mną ciężkie życie bo mam sporo wad więc wędkarstwo to mały pikuś.

Zaczynający wątek post mówi o dobrych, majętnych facetach. Pewnie się ich kobietom z tej dobroci w łbach poprzewracało.

[ppp1000]

[rom71]

Zbyszek dobrze że ja takich kłopotów nie mam, a często siedzę na rybach w moim kole.

[mario_z]

[J]

Ja nie mam takich problemów, bo w życiu zawsze najważniejszy jest kompromis, inaczej były by same wojny. No ale jeśli któraś ze stron albo i obie nie umieją tego kompromisu przyjąć to jedynym rozwiązaniem jest rozwód. Wtedy nawet 10 min to za dużo na decyzję. W moim przypadku wiedziały gały co brały, bo oglądały osiem lat A odnośnie teściowych to miałem najwspanialszą na świecie. Teraz seriale, moja żona ogląda ich dużo, ale bardziej krytycznie niż jako instrukcje i sposób na życie, może dlatego tak Ją cenię i po czterdziestu latach małżeństwa nie wyobrażam sobie innego rozwiązania. Wszystkie tryby dotarte, czasem tylko trzeba zmienić olej
_________________
Niczego nie daje się tak hojnie jak rad.
Jarosław.

[wolff]

Wniosek ? Rozwodnicy!!..... na ryby !!!!
_________________
Irek
------------------------------------------------
Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą.

[samara]

[old_rysiu]

37 lat w stanie małżeńskim. Mało, czy dużo? Wystarczy, żeby nie zrobić krzywdy dzieciom, które już wyfrunęły z gniazdka, lub stały się samowystarczalne. Za dużo, aby na nowo urządzać sobie życie, chociaż i to jest jeszcze do przeskoczenia. Za mało aby porównać sie do naszego kolegi ''J''. Jestem pełen podziwu. Pisze ''widziały gały co brały '' - kurcze - zazdroszczę ciągle tego samego widoku.
Ja też widziałem co brałem, ale ni jak to się ma do dzisiejszego dnia.
Rozwody po 50-tce. Wedlug mnie ( mam wiecej niz 50 lat ), to walka o libido. Ze swoja partnerką pozostało już tylko przyzwyczajenie się do osoby. Nie zrozumie tego mąż o stażu do 20 lat a co dopiero krótszym. Nowe tchnienie, młodsza zazwyczaj partnerka, która po przejściach potrafi docenić nasz spokój i opiekuńcze skrzydło. Nam też zależy - no bo fantastyczne świeże młode ciało. Tutaj nie należy przesadzać - 20 lat róznicy to stanowczo za dużo i nie ma szans na przetrwanie, ale do 10 lat - jak najbardziej. Jeśli taką kobietę spotkasz w lesie na grzybach i nad wodą z wędka w ręku - no to masz partnerkę na ostatnie Twoje dni. Takie propozycje na życie, to tylko dla mężczyzn po 50-tce. Młodszym nie radzę - najpierw rodzinę wychować. Czy emerytura to czas wolny od pracy zawodowej? Tak, ale i od pracy rodzinnej. Prawdziwa emerytura - przeprowadzka w lasy nad jeziora. Bory Tucholskie, pojezierze lubuskie ... tam jest miejsce dla emeryta. Ślask niech zostanie dla ludzi w swerze produkcyjnej. Dlaczego tutaj zahaczam temat? Chcę tam pojechać i tam się przeprowadzić. Nie jest mi straszne palenie w piecu kafowym w zimie, tylko żona ... no i mamy konflikt. Dla niej c.o. w bloku jest ponad wszystko. Kolezanki, z którymi idzie na Joge, z kijkami na spacery, rowerowymi wypadami serwisówkami wzdluż autostrady a potem cukiernia i ciasteczko. Teatr czy imprezka w klubie Mpik, to nie komary w domku pod lasem. Dwa różne światy. Żona ze mną nie pojedzie w Bory Tucholskie. Musze kupić stary dom na hipotekę. Technicznie muszę wziąść rozwód. No nie muszę. Mogę zostać w Knurowie i do końca żywota patrzeć w sufit i na monitor. Do lasu zaś ubierać sie jak Rambo, by ochronić się przed krzaczorami. Aby tam pojechać, musze zarobić na paliwo, bo z emerytury tutaj na Ślasku na pierdoły już brakuje. No i emeryt musi iść do pracy. Dla emeryta praca to pilnowanie - ot 1000 zł miesiecznie. Tak, wystarczy. Wystarczy na jeden wyjazd do Borów Tucholskich na tydzien. Wspaniała perspektywa. Tyle można z tej pracy odłożyć, bo utrzymanie samochodu też kosztuje a bez samochodu nie ma pracy.
Czy 57 latek weźmie rozwód jak pozna młodszą kobitę, która lubi las i wodę?

[Gierek]

Rysiu zawiało pesymizmem.. uszy do góry, jeszcze Ci słońce zaświeci Zdrówka życzę i mimo wszystko trzymam kciuki za Twój plan!

[krzysztofCz]

Rysiu jesteśmy w tym samym wieku i z tym samym stażem. Dylematy też podobne. Ja załatwiłem sprawę w ten sposób, że kupiłem auto kempingowe i wyjeżdżamy do lasu i nad wodę razem na parę dni i jeździmy też tam gdzie ma ochotę ONA . A młodsze... cóż wspomnienia... wspomnienia... było... przeszło po szaleństwach czterdziestolatka. Teraz tak jak mówisz - została proza życia i wspólne kredyty ...no i jeszcze wnuki

[J]

[old_rysiu]

Najlepiej odpisać - tak, macie racje. Tylko dlaczego tak nie myślę?
Przypomniało mi się:

W młodzieńczym już to stwierdzam wieku
Że świat wciąż robi mi na przekór
Na drodze zycia juz od razu
NIE - znaki zakazu.
Nie wolno piłka rzucać w okno
Nie wolno w majtki, bo Ci zmokną
Nie wolno ciastek kraść mamusi
Nie wolno patrzeć na Jędrusik
Nie wolno kłamać w życia wiośnie
Nie wolną kląć, aż sie dorosnie
Nie wolno palić ani pić
Bo wciąż Ci mówią - wstydz się wstydz

A gdy w wiek męski zdołaż zmienić
Tę młodość szkolną i mozolną
Będzie Ci można się ożenić
I znów Ci nic nie będzie wolno.

[Artgur]

JA prawie dwa lata po rozwodzie a jednak wkońcu przekonałem exżonę że szczęście dziecka jest najważniejsze (synek ma 3,5 roku).

Powzięliśmy oboje poważną decyzję że spróbujemy od początku zbudować związek i rodzinę bo to jest najważniejsze.

Jestem zawzięty i wierzę że się nam to uda


Pozdrawiam Artur.

[cichy]

:arrow:

[Monk]

Święte słowa Arturze - trzymam kciuki za powodzenie "akcji", na której może zyskać ta jedyna, najważniejsza osoba. Osoba, która na to w pełni zasługuje, a byłaby jedyną pokrzywdzoną z winy kochających rodziców.
Oldi: jak wiesz, od przeszł odwudziestu lat odwiedzam przepiękną ziemię lubuską. Zachwycam się malowniczymi okolicami Gorzowa, z pewnych względów szczególną uwagę poświęcając okolicom Słońska i Kostrzyna n./O. Ale czy bym się tam przeprowadził? Po stokroć NIE! Dlaczego? W moim przypadku hamulcem byłyby perspektywy, jakie bym zapewnił córce. Po lichym gimnazjum, skazana by była na internat lub w najlepszym przypadku na stancję, aby dalej się kształcić.
Czy bym się zdecydował po osiągnięciu niezależności przez pociechę? NIE! Biorąc pod uwagę ofertę choćby służby zdrowia, z którą w pewnym wieku należy się "pokochać", byłbym od tego daleki. Czym innym jest fascynacja kilkudniowym pobytem, czym innym koczowanie przez 365 dni z dala od rzeczy niezbędnych. Tak więc słuchaj Żony - czasami warto. ;)

[ppp1000]

no no!
Co to za plucie na lubuskie??
Gorzów i okolice.. fakt.. dziura!!
zapraszam z kolegami w południowe strony regionu - jest PIĘKNIE!
Jeżeli ktoś mi tu - za przeproszniem - z Legionowa - pisze, że taka przeprowadzka w lubuskie to m.in. skazanie dziecka na interanty itp.. bardzo dziwne! TUTAJ NAPRAWDĘ JEST CYWILIZACJA, MOZNA GODNIE ZYĆ, KSZTAŁCIĆ SIĘ, DODATKOWO W PIĘKNYCH OKOLICACH! Czy Legionowo to "oazę szczęścia"?
Oldi - poza tym - dostałbyś legitymację honorową członka teamu zachód - i choćby dlatego warto tu żyć!
Ps.Monk - to nie jest zaczepka! 8)
_________________
nie bĄdź mAneKIN JeDź nA RYBY

[ziomek]

O, zapachniało "warszafką" w Monkowym poście :

Mieszkam w podzielonogórskiej dziurze i nie czuję się jakbym "koczował z dala od rzeczy niezbędnych". Da się jakoś... przetrwać i egzystować. Może wchodzi w grę definicja "rzeczy niezbędnych"?
Ba - nawet kilka sklepów wędkarskich jest w okolicy. :

Oczywiście nie próbuję nikogo przekonywać, że perspektywy o których wspomina Monk są ciekawsze w ZG, niż w Wawie. Byłaby to kosmiczna bzdura.
Pozostaje jednak kwestia oceny i wyboru rzeczy ważnych. No i nie koniecznie ważne znaczy niezbędne.
_________________
"Człowiek będzie zdobywał coraz więcej i więcej, aż przyjdzie dzień, kiedy świat rzeknie: "Nie mam już nic więcej do ofiarowania" "

[Zenon]

O, zapachniało "warszafką" w Monkowym poście


Wafkę to w powstaniu wytłukli , a ci nieliczni pozostali NIESTETY tak mają :evil:

[Monk]

Oj widzę, że skoki ciśnienia są nieobojętne. ;)

To nie chodzi czym powiało, co zginęło, bo po co się licytować?
A dla ścisłości, skoro nie zostało to odczytane z moich słów: takich "lubuskich" są tysiące. To, co opisałem akurat odnosi się do warunków i okolicy, które są mi doskonale znane, które ponad dwadzieścia lat obserwuję i wcale nie znaczy, że mój sentyment do tych okolic jest w stanie zmienić opinie wypracowane na podstawie tych lat bliskiej znajomości. Tak więc proszę się nie rozkręcać nad mą podłością i "warszafkowością", bo tym akurat nigdy nie szpanowałem i te cechy - wg mnie - są mi obce. ;)

[Zenon]

Monk coś taki sztywny , ja się nie obrażam za Krzyżaka
a Wafka tak ma i tego nie zmienisz:D

[Monk]

E tam szywny - czuję bluesa.

Wafki nie bronię, bo nie ma czego. I nie ma kogo, bo ona - jak słusznie napisałeś - nie istnieje. Cham z każdego regionu ma taki sam blask, choć faktycznie poparty "awansem cywilizacyjnym" bywa nieznośny. ;)

[gismo]

Najlepiej to samotnym być. Może i smutno, ale najlepiej. Może to też wymaga wielkiej odwagi, by samotnie żyć i w samotności umierać, ale najlepiej wszystko samotnie, bo miłość jest zła. Nie jest w ogóle piękna, nie jest uczciwa, nie jest sprawiedliwa ani szczera. Miłość nie ufa, miłość zaborcza jest, miłość wszystko odbiera. Zła jest z każdej strony. Już więcej szczerości ma w sobie gorycz samotności od tego podłego uczucia, które najlepiej dusić w zaczątkach. Miłość jest dla słabych. Kto szuka szczęścia, niech go nie szuka z drugą osobą, bo wiatr mu wszystko zabierze.
_________________
Konkrety pod wami ryją.

[Artgur]

Chyba jakiegoś doła złapałeś. Przez prawie dwa lata żyłem samotnie i wcale nie było mi z tym dobrze. Te dwa lata były najgorsze jakie miałem, teraz znowu odzyskuję to co kiedyś straciłem i jest o niebo lepiej żyć z drugą osobą i synkiem niż samotnie.

[akabar]

[gismo]

A ja przez 20 lat żyłem sam myśląc, że to jakieś przekleństwo, że to najgorsze, co może spotkać człowieka. Otóż nie. Najgorsze to miłość. Nie ma nic gorszego od miłości. Miłość cię oszuka, wydręczy, wypije z ciebie wszelkie soki i na końcu zostawi. Kto próbuje szukać szczęścia w miłości, tego czeka wielki zawód. I to w chwili, której się nie spodziewa, może w tej chwili was to spotyka.
Samotność jest przeznaczeniem człowieka, czy to się komukolwiek podoba czy nie.
_________________
Konkrety pod wami ryją.

[ZIPPO]

Gismo, w byciu samemu z wyboru nie ma miejsca na samotność.

Jakby to powiedział Zamki: nie desperuj!


Pozdrawiam.

[ppp1000]

[ppp1000]

i jeszcze jedno!
wiecie - czego nam potrzeba?!
ZDROWEJ, PIĘKNEJ, BOGATEJ (W RYBY)... WODY! I PIĘKNYCH BRAŃ! I SŁOŃCA! HEHE!..
_________________
nie bĄdź mAneKIN JeDź nA RYBY

[Zenon]

[Zenon]

[J]

[ppp1000]

[Robert]

Mogę się jak zwykle mylić : , ale ton, w jakim piszesz Gismo skłania mnie (biorąc pod uwagę Twój wiek) do refleksji na temat pierwszej miłości. Nie tej niedojrzałej młodzieńczej a tej, z którą wiązało się tyle planów, nadziei, wizji przyszłego szczęśliwego życia…
Najczęściej, kiedy kończy się wszystko niepowodzeniem pozostajemy sami i nikt nie i nic nie jest w stanie ukoić naszego nieszczęścia. Niebezpieczne to o tyle, że popadamy skrajności rozpaczy a żadne argumenty chociażby najprawdziwsze nie są w stanie odwieźć nas od przekonania, że zostaliśmy potraktowani przez życie jak ostatnie, jak najgorsze jego ogniwo.
Szukamy rozpaczliwie pasji by zapomnieć…, jeżeli stać nas jeszcze na trzeźwe spojrzenie znajdujemy półśrodki zastępujące pustkę, której i tak nic nie jest w stanie wypełnić.
I tak samotni w tłumie ludzi błąkamy się szukając ciągle czegoś, czego najzwyczajniej nie ma.
Otoczenie nawet to najbliższe nie jest partnerem do rozmów, bo nie rozumie, co nas spotkało, a mimo wszystko szukamy kogoś, komu możemy o tym powiedzieć. Dobrze, jeżeli znajdujemy na tej drodze jakiś autorytet. Kogoś, komu można zaufać, na chwilę pomaga :? .

Trzeba być bardzo silny by stawiać czoła samotności, jednak największym błędem jest tkwić w niej po uszy : .
Jak już zauważono natura człowieka uczyniła go "zwierzęciem" stadnym nie przez przypadek. "Nawet tytany w gatunku samotników w którymś momencie zbliżają się do stada". Lepiej dla nich, kiedy znajdują w nim spokój i spełnienie. Jeżeli nie? Znaczy to tylko tyle, że skazane są na samotną wędrówkę ścieżkami, którymi nikt za nimi nie podąży.
To też przeznaczenie, ale jakże często bywa, że ślepy wybór : .

[Monk]

[Robert]

Bo tych parę lat Macieju …, już tyle przypadków przywiodło, że, kiedy zaczynasz oceniać kogoś, kogo na dobrą sprawę od podszewki nie znasz…
Można tylko przypuszczać a każdy przypadek to osobna opowieść, czasami w naszych oczach banalna a w rzeczywistości to prawdziwa powieść. Szkoda, że niekiedy dorośli ludzie traktują problemy młodszych, jako nieistotne epizody. Również późno dowiedziałem się o tym : .

Wracając do pierwszej niespełnionej miłości, nie wolno jej bagatelizować, bo to właśnie ona kreuje dalszy ciąg naszego życia, to nie żart. W tym momencie stajemy się dorośli tak naprawdę. Zaczynamy od tego momentu prawdziwą przygodę. Na to jak potoczy się dalszy jej ciąg ma ogromny wpływ reakcja naszego otoczenia. Pozostawieni samym sobie robimy za dużo głupot : .

[Artgur]

[J]

[osa]

Wracając do lubuskiego. Mieszkam na Śląsku, ale jak wygram w LOTTO to natychmiast robię bazę w Kosarzynie koło Gubina (5 minut na nogach do ujścia Nysy do Odry, blisko jezioro Borek, a lasy jakie grzybne). Nie znam lepszego miejsca dla ludzi ceniących święty spokój, ryby i grzyby. Oldi, jak będziesz coś szukał zajrzyj i tam. Okolice z "lotu ptaka" ładnie sfociła Straż Graniczna na stronie www.lubuski.strazgraniczna.pl w galerii zdjęć Krzesiński Park Krajobrazowy.

[ppp1000]

no Osa! Od początku wyglądałeś mi na równego człeka!
Czekamy!
_________________
nie bĄdź mAneKIN JeDź nA RYBY

[akabar]

[Jarokowal]

Hmm jakieś dziwne kodowanie. Jakiego systemu używasz?
_________________
www.jarokowal.cal.pl
_______________________
W czasie łowienia ryb należy zachowywać najwyższą ostrożność - zwłaszcza gdy się jest rybą.