Sezon wędkarski w pełni. Zerkając z okna monitora na przesuwające się postury wędkarzy zmierzających nad wodę, lipiec, na przekór innym, poświęciłem grzybom. Przedstawicieli tego gatunku spotkałem w tym roku już trzykrotnie i tylko w tym roku. W sumie bardziej od samego określenia gatunku ciekawi mnie, czy jest to w ogóle grzyb. Pokrótce spróbuję scharakteryzować cudaka. Posiada bardzo szeroki trzonek w kształcie ściętej od góry maczugi, nieco stożkowaty, w barwie i dotyku przypomina zrolowany, wysuszony liść (gdy go pierwszy raz zobaczyłem, myślałem, że jest to kłębek liści, które przypadkowo przybrały posturę grzybopodobną). Kapelusz jest bardzo płaski (zaledwie kilka milimetrów grubości), bez wyraźnej granicy między kapeluszem a trzonkiem, ma to samo pokrycie i kolor co trzonek. Na kapeluszu znajduje się drobny garbik. Krawędź kapelusza jest ostra, w tym na zdjęciu podwinięta ku górze, postrzępiona. Cudak posiada miąższ w kolorze mleka z kakaem, jest wyschnięty, niemniej charakter jego poszycia wskazuje raczej na to, iż najpewniej potrafi gromadzić wodę i przetrzymywać okresy długiej suszy. Miąższ bez szczególnego zapachu i smaku ma właściwości fizyczne zbliżone do gąbki do kąpieli, po ściśnięciu szybko wraca do przedniego kształtu, jest elastyczny. Główny problem to to, czy dziwoląg posiada w ogóle kapelusz. Na jego spodzie nie ma ani blaszek, ani rurek ani poroblaszek. To pozwala mieć obawy, że to coś nie należy wcale do grzybów kapeluszowych. Dodatkową właściwością jest wyjątkowa lekkość, duża pływalność. Korzenie są krótkie, nasada trzonka nie jest biaława. Te osobniki, które widziałem rosły w trzech zupełnie odmiennych miejscach: już to w igliwiu pod starymi sosnami, już to w mchu pod podobnej wielkości drzewami, już to na spróchniałym pniaku ściętego drzewa. Chciałbym spytać Was, czy kiedykolwiek spotkaliście tegoż dziwaka? Nie potrafię go zakwalifikować do żadnej rodziny grzybów. Zastanawia mnie też, czy posiada on w ogóle swoją nazwę. Myślę, że wątpliwości te są uzasadnione - tylko w tym roku pojawiły się dwa gatunki grzybów z rodziny pieniążkowatych, które gęsto obrosły miejskie trawniki, a które nie posiadają jeszcze swych nazw. Ile w lasach rośnie bezimiennych kapeluszy, któż zliczy. Czy ktoś potrafi podać nazwę tegoż dziwoląga, o ile ta istnieje?

Dodany przez

Dodany

Aug 03 2005

Obejrzenia

863

Opis

Sezon wędkarski w pełni. Zerkając z okna monitora na przesuwające się postury wędkarzy zmierzających nad wodę, lipiec, na przekór innym, poświęciłem grzybom. Przedstawicieli tego gatunku spotkałem w tym roku już trzykrotnie i tylko w tym roku. W sumie bardziej od samego określenia gatunku ciekawi mnie, czy jest to w ogóle grzyb. Pokrótce spróbuję scharakteryzować cudaka. Posiada bardzo szeroki trzonek w kształcie ściętej od góry maczugi, nieco stożkowaty, w barwie i dotyku przypomina zrolowany, wysuszony liść (gdy go pierwszy raz zobaczyłem, myślałem, że jest to kłębek liści, które przypadkowo przybrały posturę grzybopodobną). Kapelusz jest bardzo płaski (zaledwie kilka milimetrów grubości), bez wyraźnej granicy między kapeluszem a trzonkiem, ma to samo pokrycie i kolor co trzonek. Na kapeluszu znajduje się drobny garbik. Krawędź kapelusza jest ostra, w tym na zdjęciu podwinięta ku górze, postrzępiona. Cudak posiada miąższ w kolorze mleka z kakaem, jest wyschnięty, niemniej charakter jego poszycia wskazuje raczej na to, iż najpewniej potrafi gromadzić wodę i przetrzymywać okresy długiej suszy. Miąższ bez szczególnego zapachu i smaku ma właściwości fizyczne zbliżone do gąbki do kąpieli, po ściśnięciu szybko wraca do przedniego kształtu, jest elastyczny. Główny problem to to, czy dziwoląg posiada w ogóle kapelusz. Na jego spodzie nie ma ani blaszek, ani rurek ani poroblaszek. To pozwala mieć obawy, że to coś nie należy wcale do grzybów kapeluszowych. Dodatkową właściwością jest wyjątkowa lekkość, duża pływalność. Korzenie są krótkie, nasada trzonka nie jest biaława. Te osobniki, które widziałem rosły w trzech zupełnie odmiennych miejscach: już to w igliwiu pod starymi sosnami, już to w mchu pod podobnej wielkości drzewami, już to na spróchniałym pniaku ściętego drzewa. Chciałbym spytać Was, czy kiedykolwiek spotkaliście tegoż dziwaka? Nie potrafię go zakwalifikować do żadnej rodziny grzybów. Zastanawia mnie też, czy posiada on w ogóle swoją nazwę. Myślę, że wątpliwości te są uzasadnione - tylko w tym roku pojawiły się dwa gatunki grzybów z rodziny pieniążkowatych, które gęsto obrosły miejskie trawniki, a które nie posiadają jeszcze swych nazw. Ile w lasach rośnie bezimiennych kapeluszy, któż zliczy. Czy ktoś potrafi podać nazwę tegoż dziwoląga, o ile ta istnieje?

Wysłane komentarze

Sazan (2005-08-04)	Pierwszy raz widzę coś takiego. Patrząc na fotografię przypomina mi to raczej kopyto jakiegoś nieparzystokopytnego stwora. :) Ciekawostka! Czegóż to natura jeszcze nie wymyśli?


Pawel K (2005-08-04)	Sprawdzę w moim atlasie grzybów. A nóż tam będzie?


Sazan (2005-08-04)	W atlasach grzybów na pewno nie ma noży... ;)


Pawel K (2005-08-04)	Są, takie specjalne do czyszczenia. Zwykle można spotkać profesjonalne modele do czyszczenia kapeluszy, rzadziej do obcinania nóżek. A nóż będzie nóż do nóżek?


minkof (2005-08-04)	Rozczaruje Cie, jest to poprostu stara purchawka:) Kiedys byla mokra, miala kulisty lepek (owocnik) a w nim mnustwo zarodnikow... Szukaj dalej, moze kiedys odnajdziesz "Gismogrzyb" Pozdrawiam!


old rysiu (2005-08-04)	Trudno napisać co to takiego, ale wg mnie, można go porównać do '' buławka obcięta'' ( C.truncatus ). Niestety grzyb niejadalny :-(


gismo (2005-08-04)	Minkof - to coś znajdowałem w miejscach, gdzie w przeciągu tygodnia bywałem 3 - 4 razy. Purchawki wprawdzie pojawiają się już w lipcu, jednak żadnej jak dotąd nie widzialem... a ten oto dziwak nie dość, że rósł zawsze samotnie (co raczej nietypowe dla purchawek), to na dodatek pojawiał się nie tak, jakoby wcześniej był purchawką, lecz po prostu w taki oto sposób on rośnie. Wątpię też, by była to purchawka z uwagi na brak śladów po typowych dla purchawek wyrostkach. Owocnik wyraźnie wydaje się zamknięty, nieuszkodzony, ponadto, jak zaobserwowałem przez kilka dni, do chwili wyrwania ciągle rośnie. To wszystko pozwala mieć spore wątpliwości, by była to purchawka, choć spód grzyba nieco może zamętu wprowadzać. Możliwe, jednak, że masz rację. Tego nie wiem. Jeżeli Twoja teoria jest prawdziwa, to stawiałbym na purchawkę brunatną(wtedy owocnik pozostawałbym nieuszkodzony po wypuszczeniu zarodników), jednak aby była to stara purchawka, wcześniej musiałaby urosnąć, dojrzeć i rozsypać zarodniki. Musiałaby zatem zacząć rosnąć gdzieś w połowie czerwca – a to jest niemożliwe.


Pawel K (2005-08-05)	Zgodnie z obietnicą sprawdziłem w mojej książce o grzybach. Niestety nie było tam nic, co by przypominało Gismowe znalezisko.


sacha (2005-08-05)	Psiakus Czarnobylus???


minkof (2005-08-05)	Uwierz mi, ze jest to stara purchawa, pewien jestem na 100%:) Po wyschnieciu stac "toto" moze zadziwiajaco dlugo:)


Sazan (2005-08-05)	Pawle: A nuż będzie nóż do nóżek? ;)


Pawel K (2005-08-05)	Znużony rozmową o nożu popełnił błąd ortograficzny. Sprawdził w słowniku (a nuż "nuż" pisze się to przez "ó"?). Nie. Ten przez "ó" jest to narzędzie do cięcia ostre jak wzrok i ironia Sazana. PS: moje zmęczenie jest przyczyną błędu, a nie usprawiedliwieniem. Na szczęście już jutro rano jadę na wakacje. Nie macie pojęcia, jak się cieszę!


Sazan (2005-08-05)	Na wakacje! Na ryby! A nuże! :) PS. Ironię to Sazan ma wypisaną na czole. Co zaś do ostrości wzroku... musi już czytać w okularach. :(


Esox (2005-08-05)	Najświeższe wiadomości z Suwalszczyzny! Obficie wysypują wakacyjne grzyby. Są szklaki białe, zielone, pomarańczowe. Są papierzaki pospolite i podpaśniki bezwstydne. Przy drogach sporo foliaków dętych i gumiaczków perlistych. Masowo pojawiły się puszniki chmielaki, petunie pospolite i pofajeczki pstre. Z rzadziej spotykanych okazów - wanniaki olbrzymie, blaszaki miednicowate i wiadrzaki rdzawe... Wakacje w pełni!


sacha (2005-08-05)	Szklaki są najlepsze:)))


Pawel K (2005-08-25)	Cieszę się, że zdjęcie się znalazło (wraz z komentarzami). Co do ostatniego komentarza Esoxa: moim zdaniem Suwalszczyzna z jej grzybami ma się nijak do miejscowości nadmorskich. Tu nie tylko większa obfitość i różnorodność, "grzyby" rosną w miejscach - zdawałoby się - zupełnie jałowych, np. na piaszczystej plaży. Cieszy również konsekwentna postawa "grzybiarzy" (czy może raczej hodowców "grzybów"): pomimo tego, że pojawiły się całkiem przyzwoite toalety, oni i tak chodzą w krzaki (nieraz w bezpośrednim sąsiedztwie ubikacji). Co za szacunek dla tradycji!

Chcesz skomentować? Najpierw musisz się zarejestrować!