Smużka (Sicista betulina), mały gryzoń z rodziny smużkowatych. Licznie występuje we wschodniej i zachodniej części Europy, środk. Azji oraz w płn.-wsch. Polsce i Karpatach. Smużka zamieszkuje bardzo różnorodne środowiska: lasy liściaste i iglaste, łąki śródleśne, tereny zabagnione z roślinnością krzewiastą a czasami uprawy zbożowe – głównie owies.

Długość ciała od 5 do 7,5 centymetra (oprócz ogona), długość ogona od 8 do 11 centymetrów (dużo dłuższy od tułowia), wyglądem zbliżona do myszy. Ubarwienie wierzchniej części ciała od szarożółtego do ochrowatego z charakterystyczną czarną smugą biegnącą wzdłuż grzbietu, brzuszna część jest biała.

Prowadzi aktywny tryb życia nocą. Dzień spędza w kryjówkach w kępach traw i mchów ale nie jest to regułą. Przy odrobinie szczęścia można ją zobaczyć w dzień. Odżywia się różnymi nasionami, głównie traw, pączkami drzew i krzewów, jagodami i drobnymi owadami. Zwinnie się porusza po cienkich gałązkach krzewów, czasami używając do wspinaczki swego długiego ogona. Od października do maja zapada w zimowy sen – najdłuższy wśród naszych ssaków. Śpi zwinięta w kłębek, z ogonem owiniętym wokół ciała. Żyje ok. 3 lat. W Polsce smużka jest rzadko spotykana, chroniona.

W zeszłym roku miałem osobistą przyjemność oglądać smużkę w warszawskim porcie praskim jak mi wyjadała kukurydzę konserwową z rozsypanej zanęty. Wbrew oczekiwaniom nie była płochliwa (albo była bardzo głodna) i tylko brak aparatu fotograficznego stał na przeszkodzie uwiecznienia jej i umieszczenia w archiwum.

Docio