Zaczęło się jak za starych, dobrych czasów. Kilka maili, kilka telefonów i ekipa w składzie Rafkow, Piecia, Sandał, Namarie i ja, wyruszyła na niziutką Wisłę, w poszukiwaniu znaków rybiego życia. Cośmy znaleźli - pokrótce przedstawiam w tej małej fotorelacji.

Jak zawsze, przy tego typu wyprawach, tuż po przybyciu następuje błyskawiczne montowanie sprzętu i wybór przynęt. Pierwszy świsnął kij Pieci. A po chwili strzelił. A mawiają przecież, że pierwsi będą ostatnimi...

Kiedy pozostali byli już gotowi, pogoda zrobiła się... bardzo taka sobie.

Właśnie walnął piorun koło mostu. W teamie zapanowała drobna nerwowość...

...którą przerwała Marta, przekonując, że deszcz to nic strasznego.

The Indepedence Day by Vistula...

...i główne zajęcie wędek podczas wyprawy.

Sandał - pierwszy odważny, wyrusza jigować.

Wydłubywanie splątanych woblerów zawsze stanowiło dla mnie problem.

Rafkow szarżuje z ułańską fantazją.

Widziałem, widziałem sandacza!

Narada wojenna...

...przerwana kolejnym deszczem.

Rafkow, zachęcony ładnym wyjściem do muchy.

Esoxa upór sandaczowy.

Rafkowa jeszcze większy upór sandaczowy.

Jak się okazało - trafiliśmy na fatalną pogodę i całkowity brak zainteresowania ryb współpracą z wędkarzami. A jednak było w tej wyprawie coś optymistycznego. A mianowicie fakt - że znowu jesteśmy w stanie skrzyknąć się w kilka chwil na ryby. I pogadać sobie od serca nad rzeką. Rzeką, która pewnie opowie innym wszystko co widziała. Ale w języku, którego próżno uczyć się przez całe życie. Śpiewnym, upojnym, łagodnym...

Fotografowała Namarie, podpisywał Esox