Nie jest to jakiś rekordowy okaz. Można powiedzieć, że całkiem przeciętny. Długo będę jednak pamiętał tę rybę i okoliczności jej złowienia. Przekonałem się, że mimo wielu lat wędkowania, nadal można być zupełnie zaskoczonym wydarzeniami nad wodą. I co najważniejsze: zaskoczonym pozytywnie.

Wracaliśmy tego dnia ze służbowego wyjazdu do Świnoujścia. Kilka godzin jazdy, lekka nuda i gadanie o byle czym dla zabicia czasu. Po przejściu dyżurnych, męskich tematów, zahaczyliśmy oczywiście o wędkarstwo. Znajomy nie wędkował, ale sprawiał wrażenie zainteresowanego, więc rozkręciłem się na dobre.

Opowiadałem o boleniu. Jak wspaniała to ryba, jak wymagająca i czujna, jak wspaniale żeruje i jak trudno ją podejść. Jak długo czekałem zanim udało się go zrozumieć i złowić pierwszego, jak trudno dobrać przynętę, by zaspokoić boleniowe kaprysy i jak potrafi drwić z wędkarza, chlapiąc się tuż obok przynęty, gdy poprzedniego dnia walił w nią jak oszalały. Znajomy słuchał z nieudawanym zainteresowaniem. Nie sądził wcześniej, że ryby potrafią być tak trudne do złowienia, niemal nieosiągalne.

Wtedy wpadłem na ten pomysł. Zaraz mieliśmy przekraczać Odrę w okolicach Zielonej Góry, a zamierzaliśmy przecież zrobić krótką przerwę. Zjechałem z głównej i po kilku kilometrach byliśmy w miejscowości Pomorsko. Pomyślałem, że na pewno tutaj odpoczniemy, a przy odrobinie szczęścia może zobaczymy boleniowe chlapnięcie.

Byliśmy może w połowie główki, gdy w warkoczu potężnie uderzyło. Kolega aż siadł, a ja na czworaka starałem się zbliżyć do samego szczytu. Na wędce zapiętego miałem bardzo małego, srebrnego woblera własnego wyrobu. Delikatnie podrzuciłem pod warkocz i zaraz odsunąłem. Rzut był zbyt krótki. Zanim jednak wyjąłem woblera z wody stało się coś nieoczekiwanego. Tuż przy kamieniach gwałtowne branie i przepiękny odjazd na krótkiej żyłce. Niestety, na zbyt krótkiej. Wobler ze świstem wyskoczył z wody, a ja zesztywniałem, nie mogąc uwierzyć co się stało. Pierwszy rzut i natychmiast branie, a ryba naprawdę wielka! Nie mogłem pojąć jak to możliwe, że tydzień wcześniej spędziłem dwa dni nad Odrą, wędkując bite osiemnaście godzin i nawet nie miałem kontaktu.

Jarekk