Swego czasu przy okazji zdjęć woblerów wystawianych w galerii PW padła propozycja, żebym opisał, jak wykonuję swoje przynęty. Ze sporym poślizgiem zaczynam. W artykule opisałem sposób, w jaki je wykonuję. Pewnie nie każdemu dłubaczowi będzie odpowiadało to, co napisałem. Mam jednak nadzieję, że nie zostanę zbyt mocno „skrzyczany”.

Pewien problem sprawiły mi opisy czynności. Niektóre z nich łatwiej wykonać niż opisać. Część operacji przedstawiłem na zdjęciach. Mam nadzieję, że będzie zrozumiałe dla wszystkich to, co napisałem.

Przygotowania.

Przygotowania do produkcji zaczynamy od zgromadzenia materiałów i narzędzi, których użyjemy podczas wykonywania woblerów. Większość narzędzi pewnie znajdzie się w każdym domu, a nawet jeśli nie, to kosztują niewiele.
Oto zestaw używany przeze mnie.

Materiały:

• Deski balsy (1); używam głównie grubych na 10 mm, czasem 12 mm; do kupienia w sklepach modelarskich (realnych i w necie). Materiał ten jest wygodny w obróbce, chociaż na jednej desce zdarzają się fragmenty miękkie i bardziej twarde. Stosowanie desek pozwala na większą powtarzalność przy wykonywaniu woblerów. Ale o tym później.
• Drewno lipy (2); pozyskuję je w lesie (zaleta mieszkania w Krupskim Młynie – w kapciach mogę iść po lipę, byle leśniczy nie widział ;-)). Wycinam patyki o grubości od 1,5 cm do około 5 cm. Obieram ze „skórki” i suszę pocięte na około 30 cm kawałki. Trwa to powyżej miesiąca, zwykle zbieram drewno pod koniec lata lub na początku jesieni, składam na szafie i zimą materiału mam pod dostatkiem. Nie używam grubszych klocków, bo do cięcia potrzeba piły, a tej nie posiadam. Z lipy wykonuję prototypy i wobki bardziej niepowtarzalne (np. robale i inne dziwactwa).
• Drut nierdzewny (3); używam drutu dentystycznego ø 0,6 mm – ø 0,7 mm, do bardzo małych woblerów z lipy drut ø 0,5 mm.
• Blacha ołowiana (4); służy do dociążania woblerów. Używam blachy grubości 0,7 mm. Skąd ją wziąć? Moją przywiózł mi kolega aż z Niemiec, skąd wezmę jak się skończy - jeszcze nie wiem.

Fot. 1. Materiały na korpusy, drut na stelaż i blacha ołowiana.

• Złotka z papierosów (5); do oklejania woblerów, kolory srebrne i złote. Wybieram raczej te głęboko tłoczone, lekko matowe, ale to tylko rzecz gustu. Palenia nie polecam, ale palaczy masz ci u nas dostatek, chętnie nazbierają surowca.
• Tkanina brokatowa (6); używam wstążek z brokatu kupowanych w pasmanterii, szerokie na około 4 cm. Wada - są dosyć grube, przez co trudno się okleja korpusy. Ostatnio przez Allegro kupiłem tkaninę brokatową, jest cieńsza od wstążek i chyba będzie Ok.
• Lakiery; Domalux półmatowy - podstawowy lakier, jakiego używam, łatwo dostępny, tańszy niż np. Hartzlack (równie dobry). Pokost lniany – używam go - po rozcieńczeniu - do impregnowania woblerów z lipy.
• Farbki modelarskie (7); używam lakierów olejnych i akrylowych. Najczęściej Humbrol (wada: kiepskie zamykanie pojemnika, łatwo się brudzi i po jakimś czasie trudno zamknąć puszkę), Model master (Italieri) i akrylowe Pactra. Które lepsze trudno powiedzieć - nie widzę wielkiej różnicy. Lepiej stosować jednak farby jednej firmy (można pomieszać i uzyskać ciekawe kolory). Kolory: czarny, czerwony, biały, khaki, beż, zielony, żółty (może być fluo), pomarańczowy (fluo), seledyn (fluo), rdzawy czerwony, brązowy, miedziany metalik itp. Zestaw kolorów to sprawa indywidualna, każdy ma swoje ulubione i takie powinny być w zestawie. Wszystkie do kupienia w sklepach modelarskich, w których wybór przyprawia o zawroty głowy, więc lepiej (i taniej) kupić tylko kilka podstawowych i mieszać je.
• Kleje (8); Distal (zwykły, wolno wiążący), Poixpol transparentny, Butapren, klej szewski (poliuretanowy).
• Sproszkowana balsa, lipa; zbieram opiłki powstałe podczas cięcia drewna. Po co? O tym później.
• Poliwęglan lity (9); grubość 1 mm, 1,2 mm (jest oczywiście bezbarwny, nie biały, jedynie zabezpieczony białą folią).
• Brokaty; różne kolory. Nie są niezbędne, ale wobek posypany brokatem pod koniec malowania ciekawie wygląda.

Fot. 2. Reszta surowców.

• Cienka blacha lub tektura; służy do wykonania szablonów kształtu woblerów i sterów.
• Linijka (ekierka), długopis.
• Nożyk do cięcia tapet (1); szeroki na 18 mm, zapasowe ostrza.
• Brzeszczot do metalu (2); pewnie lepsza byłaby piłka do drewna, ale ja używam brzeszczotu (a w zasadzie połówki, jak widać na zdjęciu).
• Markery (3); gruby czarny, cienkie - czarny i czerwony. Do czego czarny, o tym w dalszej części, cienkimi można namalować łuki skrzelowe, kropki, czy podpisać się na woblerze.
• Papier ścierny; ziarnistość 120, jedna mi wystarcza, ale można się bawić rożnymi ziarnistościami, (jeśli się, komuś chce).
• Szczypce; do cięcia drutu (4), płaskie (5), z okrągłymi końcówkami (używam szczypców stosowanych do ściągania i zakładania pierścieni osadczych) (6).
• Przybory do „kręcenia” much; imadełko, nawijarka (8), finiszer (7) i nić (ta może być zwykła, byle mocna i cienka) – do czego to wszystko? O tym później.
• Gąbka (9); paski gąbki o wymiarach około 1x1x4, używam ich do malowania zamiast pędzla.
• Pędzelki (10); cienkie, do kupienia w sklepach modelarskich.
• Nożyczki do wycinania sterów (11); używam nożyczek stosowanych do cięcia kewlaru, ale dobre będą każde ostre i mocne.
• Pozostałe: małe nożyczki, igła osadzona w uchwycie, łopatka do kleju, cyrkiel lub ostry szpikulec, wiertła ø 1 i ø 1,2 mm, haczyki zew spinaczy biurowych (jedno i dwu stronne).
• Pudło do suszenia woblerów.

Fot. 3. Narzędzia - nic specjalnego, a wystarczają.

Fot. 4. Szablony kształtu woblerów gotowe.