No i mosz. Ani ech sie niy spodzioł, już pynzyja mie capła. Tak gibko? Mono i gibko a mono i niy.

Tym razym niy byda Wom pisoł ciekawych historyjek z czasow jak byłech łebkiym. Terozki podziela sie z Wami tym, co łod pewnego czasu zaczyno mie drynczyć. Wszystko bez ta moja pynzyjo.
Pomalućku. Wiym, co mode szczyki niy bydom tego czytać, bo co by sie mieli tak mynczyć z tom gwarom. Poważne chopy, uczyciele, profesory, przyjdom tyn tekst i sie kapnom, co nic tukiej nowego niy łodkryli, abo majom taki same łodczucia.

Za łebka jak za łebka - szkoła, na placu potyrać, niyroz hiby zaliczyć łod fatra, uciyc na ryby. No i momy sprawce. To te pierońskie ryby. Prziznom sie, co za moich modych czasow, było tygo wszyndzie sporo. Nojwiyncyj ryb było na tamie. Tam mieli te swoje kapry i szczuki. Tam tyż niy jednymu ynges gorzowski prasnoł. Dzisioj wiym, co te kapry wcale takie wielkie niy były. Jak trefił sie jaki wele cztyry abo piyńć kilo, to już cało gruba ło tym godała.

Były tyż inne u nos kałuże. Za hołdami było ich aż cztyry. Ale tam ino karaski, linki i rusy. Zaroz za tamom była Lacha. To tyż był fajny stowek, ale tyż dziki i kaprow tam niy było. Lacha była fest zarośniynto. Było mało miejsc, kaj z kijkiym możno by sie prziczaić. Wszyscy łazili na tama na ryby, a Lacha łodwiedzali jak kiery tam co rychtik piyknego chycił. Takom rybkom był lin. Niy brakowało tam karacha i flosy, ale liny były tam nojważniejsze.

Roz Antek na Lasze pozbył sie yngesu. Co to była za godka na placu i w szkole. Do niedziele już my sie doczekać niy mogli. Cało banda synczyskow sie tam umawiała. Gutak - moj braciszek rok ino młodszy, rybami sie niy zajmowoł. Mieli my z niego pożytek. Jak nos w niedziela rano mama na mszo goniła, to łon musioł na nia iść a my czmychali na ryby. Mama coby być pewno, że mszo momy zaliczono, pytała sie co faroż na kozaniu godoł. Gutek musioł nom to wszystko pedzieć. Coby zdonżyć z wszystkim, zaroz po kozaniu lecioł ku nom na Lacha, robił nom wykład i nazod lecioł do dom pedzieć, co jo z Antkiym poszoł na łogrodek do niego i przijda za godzina abo i dwie. Potym gnoł do domu Antka i pedzioł, że Antek bydzie u nos na placu i przijdzie trocha późniyj. Tak tyż pora godzin my na rybach mieli. W sobota już na wieczor, zanosili my wyndki na Lacha i w sitach my je kryli. Nojgorsze to było to, co musieli my fest uważać, coby na rybach sie niy zmazać. Seblykali my galoty i koszula i chytali w batkach. Zima nom było jak pieron, ale ino na poczontku. Czy łojciec z matkom sie kapli, tego jo niy wiym. Myśla, że niy.

Roz w sobota my sie zgodali, co na Lacha cza iść i zapolować na lina. Na wieczor, kije my pokryli i ugodali my sie na niedziela. Z gnojoka na łogrodku Antka nakopali my gnojkow do krałzy, w sitach wele kijów my je skryli i czekali na niedziela.

Zamias na mszo, lecymy na ryby. No i momy problym z jakimś starzikiym. Siedzi se łon na naszym upaczonym miejscu i chyto.

Takich sytuacji w moim żywocie było sporo. Nawet jakech był karlusym, niyroz musiłech pogodzić sie z faktym, co na upaczonym miejscu jakiś pynzyista siedzioł. Wiadomo, łoni mieli czas. Wtynczos już myślołech o mojyj pynzyji. Jak ino dożyja, cołki czas byda na rybach. Wiadomo, na pynzyji nie cza iść do roboty, po co siedzieć dycki w doma i na tylywizjo zaglondać. Łod świtu do nocy z kijkiym byda na rybkach siedzioł, cygaretki kurzył i piwko popijoł. Na mopliku se byda dryndoł coby majdanu w rynkach niy nosić a wszyndzie dojechać.

Ani ech sie łobejrzoł, już na pyndzyi siedza. Terozki mom kupa czasu. Czy siedza na rybach? Niy. No bo jak mom tela czasu, to mom go do innych. Czamu by go niy mieć do wnuczka i pobawić sie z nim? Czamu go mom niy mieć do mojego braciszka i siostrzyczek i niy pomogać im w budowie domu? Czamu mom go niy mieć poklikać na necie? Z tego wszystkigo, łokazuje się, co pynzyista mo wiyncyj roboty i mynij czasu na ryby. Borok zagoniony, bo chce pokozać co jeszcze o kryce nie łazi, śpi ino piyńć godzin na doba, a ryby ino łoglondo w galerii na necie.

Terozki przipomino mi sie taki piykny wierszyk, co napisoł jeszcze w mojyj młodości Marian Zauski o naszym żywocie. Chocioż to niy o wyndkorzach, to pokazuje prowda naszego losu.

" W młodzieńczym już to stwierdzam wieku,
że świat wciąż robi na przekór.
Na drodze życia, już od razu
NIE - znaki zakazu.
Nie wolno piłką rzucać w okno,
nie wolno w majtki
bo Ci zmokną.
Nie wolno ciastek kraść mamusi,
Nie wolno patrzeć na Jędrusik.
Nie wolno kłamać w życia wiośnie.
Nie wolno kląć, aż się dorośnie.
Nie wolno palić ani pić,
bo wciąż Ci mówią - wstydź się, wstydź.
A gdy w wiek męski zdołasz zmienić,
tę młodość szkolną i mozolną,
WOLNO Ci będzie się ... ożenić.
I znów Ci nic nie będzie wolno."

Czy Wom tyż świat robił na przekór?

Old_rysiu

P.S. Kiery z Wos najciekawszy komyntarz do tego tekstu napisze, mom do niego upominek, kiery zafudowoł nasz kolega Karpiarz. Łon tyż ze Śląska pochodzi, a że los pognoł go do faterlandu kupa lot tymu, mocie pewność, co to niy bydzie polski produkt a na rybki może być potrzebny.
Upominek wryncza osobiście na zlocie jesiynnym.