Czas na drugą część relacji z Łagowa. Tym razem fotograficznie wsparł mnie Pajo_b. Oto co się działo podczas drugiego dnia zlotu. W dużym skrócie i uproszczeniu rzecz jasna.

Po upojnej nocy kwatery zlotowe wyglądały o świcie na zamarłe. Ale było to złudzenie. Już koło piątej bowiem Oldi zaskrobał do mojego okna, a równocześnie zagrał budzik Sandała. Wszyscy ruszyliśmy do boju.

Oldi przygotował sobie wcześniej upatrzone stanowisko "przy trzcince". Rozpoczęło się polowanie na białoryb.

Wkrótce do Oldiego dołączył Włodek, Marta i ja. Na wodzie pojawił się Sandał z Piotrem, kawałek dalej Januszpozn z Darkiem, zaś brzegiem przechadzał się Maro.

Ponieważ łowy spławikowe nie dawały pożądanych rezultatów, postanowiłem i ja przezbroić się na lekki spinning i ruszyłem śladem Maro, starannie dobierając paprochy.

Okonki jak zwykle chętnie brały. Maro miał nawet trzy szczupaczki, ale same miniaturki. Kiedy miałem już zamiar wracać do bazy, poczułem na wędce mocniejsze niż zwykle uderzenie. Po chwili na brzegu był szczupak. Chudy, cieknący mleczem. Nie miałem miarki ani aparatu, więc szybko ułamałem kawałek trzciny, odmierzając długość ryby. Szczupak wrócił do wody, a ja pognałem z wielką niepewnością zmierzyć trzcinkę, licząc na dyplom dla łowcy pierwszego wymiarowego szczupaka zlotu. Niestety, pomiar trzcinki wykazał, że szczupak miał 44,5 cm - toteż zgodnie z zasadami konkursu, jako niewymiarowy, nie mógł być zaliczony na moje konto.

Tymczasem zarówno ośrodek jak i samo miasteczko Łagów budziły się do życia.

Na wodzie pojawiły się pierwsze łodzie.

Obudzili się pozostali zlotowicze i ruszyli gromadnie na inny pomost, aby pozarzucać tam wędki - spławikówki, gruntówki, pickerki.

Podczas gdy ja fotografowałem, Marta skrzętnie pilnowała mojej wędki.

Kajko zanęcał ryby, pokazując jaki ma rozrzut przy miotaniu zanętowych kul. Był imponujący.

Tymczasem Pajo_b, Munio i Wichura odwiedzali wieżę zamkową w Łagowie, lustrując poczynania Pogawędkowiczów z góry. Widzieli nawet wielkiego leszcza, którego złowił Sigi. Niestety - leszcz okazał się tylko wytworem wyobraźni - bo na pomoście wciąż było bezrybnie, choć wesoło.

Wędkarzom na pomoście ochoczo pomagał synek Siga, mieszając w wiadrze z zanętą. Pozazdrościć Sigowi takiego pomocnika.

Podczas gdy Marta nadal pilnowała mojej wędki (w międzyczasie miałem ładne branie na rosówkę, ale niestety spaprałem zacięcie), wyruszyłem na spacer brzegiem z aparatem.

Jako pierwszy uwieczniony został przygnany przez Kajka zaskroniec...

Potem żółte kwiatki - kto zgadnie co to za roślinka?

Wreszcie mech we wspomnianym już wcześniej bukowym lesie.

W oddali widać było jak Sandał, Piotr i Wichura przeczesują wody jeziora spinningami, w poszukiwaniu okazów.

Jednak nawet obławianie najbardziej obiecujących miejsc nie przyniosło rezultatów.

W osłoniętej od wiatru zatoce łowili kolejni zlotowi goście - Buli i PMD. Niestety również bez rezultatów.

Na poprawę humorów, wieczorem, Munio serwował wszystkim chętnym wyborny przysmak własnej produkcji, nazwany Muniakiem. To znakomite wino na bazie zbieranych o świcie w wilgotnej porze późnych winogron, z winorośli porastających południowe, rembertowskie stoki.

Chwilę potem, nad brzegiem jeziora buchnęło ognisko.

A przy ognisku grały skoczne dżwięki z laptopa Karpiarza. Jak widać na zdjęciu, Karpiarz zadbał też o całkiem spore akumulatorki do swojego komputera.

Ognisko i późniejsze zajęcia tematyczne w podgrupach trwały do białego rana, tradycyjnie w atmosferze bratania się.

Drugi dzień zlotu dobiegł końca. W konkursie na drapieżnika prowadzenie objął Sandał okoniem 26 cm, zaś w konkursie na białoryb Pajo_b płocią patelniaczką. Po południu do grona zlotowiczów niespodziewanie dołączył Marek_b, który stał się od razu kolejnym faworytem w zlotowych konkursach. Ale o tym, co działo się trzeciego dnia - w kolejnym odcinku fotorelacji.

Esox