Wszystko zaczęło się jeszcze w Mietkowie, gdzie dopisało wszystko, (nawet Franca do rachunku dopisał), z wyjątkiem ryb. Niepocieszeni tym faktem wstępnie dogadujemy się (Losos24, Pitbull) z Jezierem i Jarokowalem na wspólne pływanie po Odrze w okolicach Urazu za tydzień.

W tygodniu jeszcze kilka telefonów, dogrywamy szczegóły. Wszystko dogadane, spotkanie ustalamy na 6 rano w niedzielę 26 października, pod domem Jarokowala we Wrocławiu, gdzie powinienem go odebrać. Dalej pojedziemy razem do Urazu, a tam oczekiwać ma Jezier. Sobota wieczór, wszystko gotowe, samochód zapakowany, śniadanie i kanapki przygotowane, tak aby rano zajęło to jak najmniej czasu.

Dalej, tak jak zaczyna się wiele wędkarskich opowieści, budzik dzwoni kwadrans po 4. Szybkie śniadanko, ubranie na cebulkę i prawie wychodzimy z domu, dryyyyyyyyń ,,, coś dzwoni. Nerwowo szukam komórki, jest! Słyszę głos Jarka:
- Gdzie jesteście? Czekam na Was przy aucie!
W tym momencie w głowie mam: ’’?’’.
- Jak to gdzie? Wychodzimy z domu, za 40 minut jestem u Ciebie!
Chwila ciszy po drugiej stronie.
- A na którą się umawialiśmy?
- Ja: Oczywiście na 6!!!
- Jaro: Tak ale nowego czy starego czasu?

To była noc zmiany czasu, stąd już na wstępie wyprawy takie niespodzianki. Krótkie uzgodnienia, jedziemy osobno i spotykamy się w Urazie. Dobra, hasło jedziemy, ale jak, skoro drogi nie widać! Mgła taka, że auta pod domem nie widzę. Szyby zamarznięte, drapanie, rozgrzewanie i w końcu jedziemy. Jechaliśmy długo i szczęśliwie w tej mgle dojechaliśmy.

Na miejscu Jezier z Jarem już zbroili wędki. Szybki wyrzut sprzętu z auta, formalności z wypożyczeniem łodzi, pakujemy się i w końcu płyniemy we dwie łodzie.

Kilkadziesiąt metrów poniżej portu Jaro z Jezierem obrzucają zatopioną główkę, ja z Pitbullem w tym czasie uzbrajamy wędki. Widoczność 10 metrów i mniej. Spływamy w dół rzeki trolując, w pewnym momencie młody zapina okonia.

Sesja zdjęciowa i okoń wraca do wody, a w tym czasie nasz przewodnik zniknął rozpłynął się we mgle. Nie znam rzeki, nie mam echa i nic nie widzę. Na minimalnych obrotach płynę wolno wzdłuż lewego brzegu Odry, od czasu do czasu mijając ostrożnie grunciarzy i nasłuchując łodzi chłopaków. Trafiamy po drodze na rekordzistów dwóch gości ma 10 ciężkich gruntówek postawionych pionowo, łatwo policzyć. Poniżej ich stanowiska widać brzeg się zmienił, jest niedostępny i porośnięty trzciną. Próbuję przepłynąć w poprzek na drugi brzeg, ale kiedy tracę z oczu lewy, a prawego nie widzę wracam na uprzedni kurs. Po chwili słyszę głosy i silnik, płynę w tym kierunku z nadzieją, że to nasi. Niestety nie, jeszcze nie oni. Słychać następną łódkę i tym razem to Jezier u steru, a po chwili kotwiczymy w jego „bankówce”, zatopiona rozmyta główka.

Kilka rzutów i Jaro zapina ładnego okonia, po nim Jezier szczupłego

Za chwilę ja mam szczupaczka, niedługo po mnie identycznego zapina Pitbull. Ten ostatni ’’kaczy pysk’’ ma świeży ślad po haku, albo mój albo Jeziera.

Żartujemy, że ten samobójca to taki dyżurny do poprawiania statystyk. Płyniemy na następne miejsce, ale tam nic się nie dzieje. Pitbull kawą z termosu podgrzewa skostniałego Jarka. Humory dopisują, mgła jeszcze też, ale już zaczynała siadać. Ponoć była tak gęsta, że jak siadała to w sąsiedniej wsi całe stado krów przydusiła. Po jakimś czasie, mam wrażenie jakbym odzyskał wzrok, wyłania się Odra w pięknej jesiennej krasie. Możemy ją podziwiać w pierwszych promieniach słoneczka przebijających się przez mgłę. Płyniemy wolniutko trolując jednocześnie, nasz zachwyt przerywają w miarę systematyczne brania szczupłych.

Jeden rocznik i jeden rozmiar, wszystkie w granicach 45 cm + coś tam. Z odsieczą zmarzniętemu Jarkowi przybywa dobra, wodna, nimfa Ewelina racząc nas wszystkich urokiem, a przy okazji herbatą i kanapkami. Z Pitbullem wracamy wolno w stronę portu dalej trolując. Jezier odwozi Jarka do portu, gdyż ten spieszy się już do domu na imprezę rodzinną.

My po drodze zaliczamy następnego w klasie 45 +, o czym telefonicznie informuję Jarka żegnając się z nim i dziękując za wspólne wędkowanie.

Po tym telefonie stajemy nad główką, przy porcie, od której rano zaczynaliśmy. W pierwszym rzucie znowu zapinam ’’kaczy pysk’’, i znowu klasa 45+.

Po chwili dopływa Jezier, tym razem z Eweliną i płyniemy na żwirownię Prężyce. Zmieniamy kolejne miejsca, ale tutaj poza nieśmiałymi skubnięciami nie mamy efektów. Wracamy do portu.

Kończymy ten dzień refleksją: wspaniałe towarzystwo, wspaniała woda, doskonały port z mariną i nawet jesienna kolekcja w klasie średniej 45+ dopisała (10 szczupłych i 2 ładne okonie, wszystkie pływają nadal).

Losos24
Zdjęcia: Pitbull i Jezier