Minęło już sporo czasu od XV zlotu Pogawędek Wędkarskich,
Beloniady - kapitalnej imprezy zorganizowanej przez Tom_Roy’a nad Bałtykiem w Dziwnówku.
Niedawno robiąc porządek na twardym dysku mojego laptopa, znalazłem zdjęcia, które przygotowałem sobie zaraz po powrocie, by napisać króciutki artykulik o losach bałtyckich niechcianych śledzi.

Tomek zaopatrywał nas bardzo szczodrze w przynęty i rybki na grilla, m.in. przyniósł parokrotnie wspaniałe płaty śledziowe. Owe płaty spędzały sen z oczu właściciela domku, bo ktoś zamroził je w zamrażarce we (wspólnej kuchni) jego domu. Właściciel nienawidził zapachu ryb i nie wolno nam było piec ich i czyścić w kuchni. Każdego dnia kontrolował bardzo dokładnie skład zamrżarki i lodówki, a kiedy Beloniada dobiegła końca i goście zaczęli się rozjeżdżać, z głębokim wyrzutem zwrócił się do mnie – „a co z tymi śledziami w zamrażarce”? Odpowiedziałem mu naturalnie, że zajmę się tym i postanowiłem śledzie dobrze zapakować i zabrać do domu.

Kiedy polewałem zimna wodą talerz by oddzielić od niego zamrożone śedzie, do pokoju wszedł nagle właściciel i zakazał mi tego, „bo będzie śmierdziało z umywalki i żebym przypadkiem nie zabrał tego talerza do domu”.

Po powrocie do Aachen, śledziki były nadal zamrożone, więc wylądowały znowu w zamrażarce. Po paru tygodniach, gdy już wszyscy zapomnieli o Dziwnówku i o bałtyckich śledziach, odmroziłem je delikatnie i postanowiłem zrobić z nich moje ulubione opiekańce.

Po obmyciu układam płaty aby nieco obeschły. Można też pomóc sobie ręcznikiem kuchennym.

Karpiarz