Mom szczyńście. Wono sobota i niedziela. Po takich srogich mrozach, nareszcie wali byrna i taje śniyg.

Leca do wyndkarskiego. Krzysiu mo fajne łochotki. Grubaśne i fest wiśniowe. Zapakowane w nawilżony papior, aż sie proszom, coby je kupić. Pokazuje mi jakoś nowość. Łochotki mrożone. Wezna i to na zanynta - kto wiy, mono moje wajchy na to polecom.

Za szlabanami lod był grubaśny. Niy trza sie boć. Do termosa wezna tyju z czosnkiym, sonki i sprzynt chyba już pordzewiały w kufru mojego emera.
Jakby jaki modzik niy wiedzioł co to jest emer, to powiym, że to wielkie gorolskie auto MR - model roku. U nos w Hanysowie produkowali ino malucha. Do niygo bych sie niy spakowoł na ryby.

Bioły, jeszcze niy rozpuszczony śniyg aż poli w łoczy. To bez ta byrna, ale ni ma wiatru i deki niy byda wyciongoł. Na sonki pakuja moja wyndeczka, do krzinki łochotki i termos, skłodany ruski świder z nożami wymiynnymi, styropian pod szłapy, tasza z klamorami do chytanio i pomału złaża na lod. Śniyg mokry, pod girami sie rozjyżdżo. Dobrze, że mom gumowe filcoki. Ida na środek stawu. Tam som zatopione drzewa i fest głymboko. Zawsze tam wajski fajne siedziały.

Na tafli siedzi jakiś wyndkorz ale widza, co łon kiwokiym chyto. Jo tam wola na frupek se podziwać. Mom swoj patynt na zimowe wajski i to mi styknie. Zresztom, niy ciyrpia zimom szkrobać łokoni. W chałupie zaś łokoń pyrsko łuskami po całyj łaziynce. Wajcha - to co inkszego.

Szłapom łodgarniom śniyg z lodu. Rozkłodom świder. Dobrze, że Antek nałostrzył mi noże na grubie. Teroz tnie lod aż miło. Na lodzie robia ze śniegu waniynka, a w nij do połowy odwierty. Trocha z tym roboty, ale jak niy bydzie za wiela wajchow, to bydom se mogli popływać w mini stawku. Potym moga je puścić nazod do wody.

Do odwierconyj dziury na chytanie wciepuja złomano tabliczka ochotek zamrożonych. Wyglondajom jakby to była czekólada. Dwie kostki do łotworu. Patrza - co jest? Kostki pływajom. No, to mom problym. Musza rynkom rozmrożać je i dopiyro terozki pomału zaczynajom nurkować do dziury.

Głymboko tu jest na cztyry metry. Rozkłodom moja wyndeczka. Popuszczom zaczepy na frupkach. Tyn wiylki frupek bliżyj hoka musza przeciongnońć aż na trzi i pół metra. Mały frupek dowom fest do gory. Niech nojprzod na dno spadnie zestaw. Tyn wielki musza ustawić tak, coby był pod lodem wele dwadziścia cyntow. Teroz przeciongom tyn malutki aż do połowy zanurkuje. Dzisioj ni ma mrozu, to może być nad wodom. Jak jest mroźno, dodowom mało kulka ołowiu, coby go zatopiło.

Wszystko gotowe. Wyciongom zestaw i nakłodom łochotki. Niy wionża ich w kupki jak to pokazywali w gazecie, coby żyła dużyj. Jo wola jak łona krwawi. Cztyry sztuki to jest akurat. Zestaw gibko nurkuje pod woda i dopiyro jak wielki frupek znojdzie sie na miejscu pod wodom, pomału zaczyna ściongać reszta zestawu, drobniutkie docionżynie małego frupka. W dziurze na wodzie pływajom jeszcze niy rozpuszczone zmrożone łochotki. Teroz co chwila im pomogom rynkom sie rozpuszczać. Co chwila mało porcja wpływo do dziury.

Woda z topioncego śniegu tyż wpływo do dziury. Przestawio mi zestaw na bok łotworu. Ale co mi tam. Frupek widza dobrze i nojważniejsze, niy marznie dziura. Czasu już trocha minyło, ale jakoś wajchy niy bierom. Trocha tym zestawym ruszom i tyż nic. Co chwila dodowom łochotka, coby było zawsze coś świyżego i tyż nic. Kontym łoka spoglondom na tego wyndkorza i widza, co łon ciongnie łokonie. Niy som za wielkie, ale wele dwadziścia cyntow majom.

Już godzina sam ślyncza i branio niy widza. Możno dźwignońć trocha wyżyj? Przi łokazji dodom jeszcze łochotka, bo na hoku już wiszom dwie skorki. Założyłech je i wciepuja je do wody koncek poniżyj lodu. Zaczynom łobniżać frupki i nogle zestawym coś szarpnyło. Zacinom i pudło. Co jest? Pod samym lodym? Zakłodom nowo porcja i frupki na pół metra. Wkłodom do dziury i łod razu odpływ. Zacinom i siedzi coś. Chwila kołowanio i piykno wajcha na śniegu wyrobio. Wele trzidziści cyntów.

Terozki widza, co woda ze śniegu wpływo do dziury i niesie rozpuszczone koncki ochotek z tyj czekólady. No, terozki już wiym, kaj te wajchy znodły żarło. Trza zmiynić zestaw. Musza wywalić tyn wielki frupek i ściepać łołów. Chwila to trwało i już malutki frupek londuje w dziurze. Ani borok sie niy zdonżył wyszpanować, a już myko pod lod. Zacinom i zaś siedzi wajcha. Pryndko nowe kosteczki tyj piyknyj czekólady wciepuja na rant dziury. Zaś trocha pomymlom je rynkom coby sie łogrzoła i zaczła puszczać te koncki bele jakij łochotki.

Boja sie tyż co wajchy mnie dojrzom. Jak tak coroz wiyncyj ich bydzie pod lodym, to bydom widzieć mie bez dziura. Wola sie trocha cofnońć. Na szczyńście tamtyn wyndkorz tyż co chwila zacino łokonika i niy zaglondo na mie. Mom trocha spokoju i coroz wiyncyj wajchow. Moj stowek na lodzie coroz bardzij zapełniony wajskami. Musza beszong zrobic ze śniegu, bo już zaczynajom sie niy mieścić i wyskakujom mi.

Dobija do dwadziścia wajchow i kończa. To mi styknie. Już sie ciesza na wajchy w zalywie octowyj. Patrza na cyferblat. O pierona - już momy cićwierci na czworto. Teraz to rychtyk musza kończyć. Wszystkie żywe łochotki wciepuja do wody. Niech mie już niy kuszom, bo byda sam siedzioł do nocki. Ostatnia wajcha na śniygu, pusty hok i już moga iść do auta. Do taszki zbiyrom wajchy. Mom ich dwadziścia jedyn sztuk. Łoczko - jakby poedzioł pokerzysta.

Ida pomału do ałta. Łotwiyrom kufer i teroz widza, co z boku mom wybito szyba. Moje radio Safari wyrwane z korzyniami. Antyna tyż wykryncono. Ale bydzie haja w doma. Staro zaś bydzie wszystko na ryby zwalać. Powiym, że wybili mi szyba jeszcze przed blokiym, ale jo niy chcioł se psuć dnia.

Old_rysiu