Średniej wielkości drapieżnik z rodziny łasicowatych, z rzędu drapieżnych, przystosowany do ziemnowodnego trybu życia, odznaczający się zgrabnym kształtem ciała i pełnymi gracji ruchami. "Herbowe" zwierzę Drawieńskiego Parku Narodowego - jej wysokość wydra.

Wydra jest nieufna, samotnie zamieszkuje nory z wejściem poniżej lustra wody, kopane w brzegach rzek i jezior Europy i Azji, chętnie zajmuje nory innych zwierząt ziemno-wodnych. Osiąga długość ciała do 1 m, ogona do 60 cm, ciężar największych osobników dochodzi do 15 kg. Ciało wysmukłe, spłaszczone, głowa płaska, szeroka, niewielkie małżowiny uszne, kończyny krótkie z błonami pływnymi i pazurami, ogon silnie umięśniony, spiczasto zakończony.

Otwory nosowe i uszne zamykane podczas nurkowania za pomocą specjalnych mięśni. Sierść gęsta, gładka, z gęstą, przylegającą podściółką puchową, stanowi nieprzemakalną okrywę ciała. Jedno z najgęstszych na świecie futro chroni ją przed zimnem, o które musi bardzo dbać i pielęgnować je tak, aby utrzymał się na nim płaszcz tłuszczowy, zapobiegający przedostaniu się wody do skóry, co mogłoby spowodować chorobę i śmierć zwierzęcia. Przednie łapy to prawdziwe dłonie umożliwiające chwytanie i przytrzymywanie pokarmu.

fot. Jerzy Płotkowiak www.kp.org.pl/dpn/

W okresie godowym, (od stycznia do lipca), samce staczają między sobą zacięte walki. Ciąża trwa 58 - 62 dni, samica rodzi 1-5 młodych, ślepych i słabo owłosionych, które karmi przez okres 6-7 miesięcy. Młode osiągają dojrzałość płciową w wieku 2,5 - 3 lat.

Ma doskonale rozwinięty zmysł wzroku, bezbłędnie rozpoznaje z brzegu dokładne położenie swej ofiary w wodzie, uwzględniając załamanie światła. Polując na ryby świetnie pływa i nurkuje. Jest aktywna przez cały rok. Wydry są zwierzętami terytorialnymi, lecz terytoria samców i samic nakładają się. "Zawłaszczone" odcinki rzeki, nawet kilkunastokilometrowej długości, znakują odchodami pozostawianymi na widocznych miejscach. Samice z młodymi łączą się niekiedy po 2 - 3 rodziny, przebywające razem na wspólnym terytorium. W razie braku pożywienia lub niepokojona wydra wędruje w poszukiwaniu nowych terytoriów.

Wydry żywią się głównie, ale nie wyłącznie, rybami. Głównymi składnikami ich pokarmu są ryby. Nie gardzą także rakami, mięczakami, pisklętami ptaków wodnych, gryzoniami a nawet owocami. Drobne ofiary zjada leżąc na grzbiecie na powierzchni wody, większe wyciąga na brzeg. Pozostałości uczt wydry są, oprócz "znaków granicznych", najczęściej spotykanym świadectwem jej bytności.

fot. Jerzy Płotkowiak www.kp.org.pl/dpn/

Wydra jest jednym z najinteligentniejszych ssaków. Charakteryzuje się zdolnością i skłonnościami do zabawy. Są "gadatliwe", chętnie gonią się i mocują ze sobą, wykonując rozmaite akrobacje, szczególnie podczas zabawy w wodzie. Wielokrotnie obserwowano wydry używające błotnej lub śniegowej ślizgawki, zjeżdżając ze stromego brzegu do wody. Według niektórych przyrodników lubi się też bawić żółwiami błotnymi, turlając je po podłożu, a czasami ogryzając im przeszkadzające w turlaniu żółwia łapki. Z całą pewnością zgłodniała wydra potrafi natomiast zimą wygrzebywać żółwie z mułu, w którym śpią i je zjadać.

W wielu krajach zachodniej Europy wydra jest gatunkiem ginącym, jednak w Polsce jest nawet nieco częstsza niż się na ogół przypuszcza. Wrodzona inteligencja pozwala jej skutecznie uchodzić obserwacji człowieka. Chroniona przepisami Konwencji Waszyngtońskiej (CITES), objęta także programem hodowlanym EEP (European Endangered Species Programme), utworzonym dla ratowania gatunku przez europejskie ogrody zoologiczne. W Polsce podlega całkowitej ochronie gatunkowej.

Docio